Hydraulische liften

Aan het begin van de negentiende eeuw werden hydraulische liften met water in plaats van olie in gebruik genomen. Na 1970 nemen hydraulische liften plaats in de liftsector. Vooral voor laagbouwprojecten zijn hydraulische aandrijvingen de voorkeursaandrijving geworden. Voor kortere gebouwen is een lift met hydraulische systemen ongelooflijk eenvoudig en zeer doeltreffend. De kosten van dit type lift zijn lager dan die van liften zonder machine, met tandwielaandrijving en zonder tandwielaandrijving. Dit is het belangrijkste voordeel van liften met hydraulische aandrijving. Bovendien is er minder onderhoud nodig omdat er minder bewegende delen zijn. Naast deze voordelen heeft het systeem ook enkele nadelen. Bij dit systeem wordt een zuiger onder de liftcabine gecentreerd. Het hydraulische systeem bestaat uit een tank, een pomp en kleppen.

De cilinder is aangesloten op een pompsysteem, de motor pompt vloeistof in de zuiger om de cabine omhoog te brengen, en de klep laat de vloeistof weer in de tank lopen om deze te laten zakken. Wanneer de cabine op de juiste vloer komt, stuurt de regelapparatuur een signaal naar de motor om de pomp uit te schakelen. Nadat de pomp is uitgeschakeld, stroomt er geen olie meer in de cilinder, maar de olie die zich al in de cilinder bevindt, kan niet meer ontsnappen met behulp van de klep. Andere apparatuur bevindt zich in de liftschacht en op de cabine, dit zijn dezelfde onderdelen die elk type lift heeft. Bovendien kunnen vijzels, in plaats van van onder de cabine te rijden, aan de zijkanten van de cabineslinger worden bevestigd, en kunnen telescopische vijzels de voorkeur krijgen voor lange reisafstanden. De uitrusting van de gatloze telescopische vijzel is duurder dan die van de tractie-uitrusting.